Cyryl Sielecki
ojciec | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Proboszcz w Żużlu i Cebłowie | |
Okres sprawowania |
1874-1918 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Prezbiterat |
1860 |
Odznaczenia | |
Cyryl Sielecki (ukr.: Кири́ло Селе́цький, Kyryło Sełećkyj, Cyryl Sełecki; ur. 29 kwietnia 1835 w Podbużu, zm. 28 kwietnia 1918 w Żużlu) – kapłan greckokatolickiej diecezji przemyskiej, ukraiński działacz społeczny i oświatowy, założyciel zgromadzeń zakonnych: Służebnic Niepokalanej Panny Maryi i Sióstr św. Józefa Oblubieńca NMP. Uznawany za sługę Bożego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Cyryl Sielecki urodził się w Podbużu, na terenie Galicji. Pochodził z rodziny o szlacheckich korzeniach. Jego ojciec, Michał, był nauczycielem, a matka, Joanna, opiekowała się dziećmi. Do 1843 r. rodzina Sieleckich mieszkała w Samborze, gdzie Cyryl ukończył szkołę podstawową i gimnazjum oraz zrobił maturę. Następnie wstąpił do Seminarium Generalnego we Lwowie (tym samym rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Lwowskim). Po trzech latach pobytu we Lwowie znalazł się w seminarium w Przemyślu. Po ukończeniu seminarium poślubił Emilię, córkę księdza greckokatolickiego Mikołaja Iwasiwki. Po sześciu latach wspólnego życia żona Cyryla Sieleckiego zmarła, pozostawiając męża z dwiema córkami. Starsza zmarła wkrótce potem po ciężkiej chorobie, a młodsza wychowywała się u sióstr bazylianek w Jaworowie.
8 stycznia 1860 r. Cyryl Sielecki otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa przemyskiego Grzegorza Jachimowicza. Przez 14 lat nie otrzymał parafii i żył bardzo skromnie. Był wikariuszem i administratorem w Starej Soli, Biliczu Górnym, Miłkowie, Lubaczowie[1] i Jaworowie. Wreszcie w 1874 roku został proboszczem we wsiach Żużel (dziś Żużelany) i Cebłów. W obu parafiach zastał znaczne zaniedbania, których naprawieniu poświęcił resztę swojego życia.
Jako proboszcz swoją działalność rozpoczął od odnowy życia religijnego powierzonych mu parafian. Zakończył budowę cerkwi w Żużlu, dbał o wyposażenie cerkwi w Cebłowie, dużą wagą przywiązywał do wystroju obu świątyń. Jego działania znalazły uznanie w oczach bpa Konstantyna Czechowicza podczas wizytacji kanonicznej w parafii Żużel i Cebłów 25 maja 1905 r.
Czynnie włączył się w akcję walki z plagą alkoholizmu w galicyjskich wsiach, którą za przykładem Kościoła łacińskiego podjął Kościół greckokatolicki. We współpracy z miejscową inteligencją organizował bractwa trzeźwości. Troszczył się również o podniesienie poziomu oświaty - zakładał czytelnie, współpracował z Towarzystwem „Proswita”, tłumaczył katechizm na język ukraiński. W celu poprawy sytuacji materialnej parafian założył Towarzystwo Jana Miłościwego, którego członkowie zobowiązywali się do niesienia pomocy wdowom, sierotom i osobom samotnym na terenie parafii. Z inicjatywy Sieleckiego 19 listopada 1893 r. w Żużlu powstała ochronka, którą uznaje się za pierwszą w Galicji ochronkę dla ukraińskich dzieci.
W swojej działalności społecznej ksiądz współpracował także z miejscowym polskim ziemiaństwem. Szczególnie mocno związany był ze Stanisławem Antonim Potockim, którego poznał jako kapłan w Miłkowie. Potocki miał folwark w Oleszycach i razem z Sieleckim walczył z pijaństwem i analfabetyzmem na wsi. Wspólnie zakładali towarzystwa rzemieślnicze i zarobkowe. Anna Potocka w swoich pamiętnikach nazwała ks. Sieleckiego przyjacielem rodziny[2]. Sielecki korzystał także z doświadczeń duchownych rzymskokatolickich[3], np. Edmund Bojanowskiego, założyciela Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, na którego regule Sielecki wraz z o. J. Łomnickim oparli statut Zgromadzenia Sióstr Służebnic Niepokalanej Panny Maryi[4], którego pierwszy dom zakonny rozpoczął działalność w Żużelanach 27 sierpnia 1892 pod opieką i przy materialnym wsparciu miejscowego proboszcza[5].
Ostatnie 10 lat życia poświęcił nowemu zgromadzeniu - sióstr św. Józefa Oblubieńca NMP.
Za swoją wielostronną działalność religijną i społeczną został uhonorowany tytułem papieskiego szambelana i Orderem Franciszka Józefa (8 VIII 1910).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ grekokatolicy.pl: Cerkiew parafialna pw. św. Mikołaja w Lubaczowie
- ↑ „Drugim przyjacielem od serca mego Męża był ksiądz Cyryl Sielecki” (Anna Potocka, Mój pamiętnik, 1927, s. 175).
- ↑ Ks. Sielecki został nawet nazwany pierwszym ukraińskim salezjaninem: „The first Ukrainian Salesian was Fr. Kyrylo Seletskyj” - Українська Греко-Католицька Церква
- ↑ „Z regułą galicyjskich Służebniczek zapoznał się także o. Jeremiasz Łomnicki – bazylianin, zakładając w 1892 r. wraz z ks. Cyrylem Sieleckim i m. Jozafatą Michaliną Hordaszewską Zgromadzenie Sióstr Służebnic Niepokalanej Panny Maryi w obrządku greckokatolickim” (Strona sióstr służebnic)
- ↑ Irena Drozd , Dzieje Zgromadzenia Sióstr Służebnic NMP w Polsce, Lublin ; Prałkowce: Perfekta info, 2021, s. 34-40, ISBN 978-83-958998-3-6 [dostęp 2024-08-25] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Servant of God Kyrylo Seletskyj - krótka biografia na stronie SSMI (en). ssmi.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-07)].
- Absolwenci Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu
- Duchowni Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego
- Ludzie związani ze Starą Solą
- Ukraińcy odznaczeni Orderem Franciszka Józefa
- Ukraińscy działacze społeczni
- Ukraińscy duchowni greckokatoliccy
- Założyciele zakonów katolickich
- Szambelanowie papiescy
- Urodzeni w 1835
- Zmarli w 1918